rozdział 16

(Rodrigo)

Do moich uszu dobiegło niepewne pukanie do drzwi
-Wejść - mruknąłem
-Panie Styles? - zza dużych, rozsuwanych, ciemnych drzwi wychyliła się moja sekretarka. Była nowa ale prosiła się o zwolnienie, brak profesjonalizmu dawał się we znaki.
Podniosłem na nią wzrok dając do zrozumienia, że ma kontynuować
-Pani Davis już przyszła - powiedziała siląc się na pewny siebie ton głosu
-Poproś ją - poleciłem na co kobieta przytaknęła słabo i zniknęła za drzwiami. Po chwili w gabinecie, tym razem już bez pukania pojawiła się Alice Davis. Przerwałem przeglądanie sterty papierów i podniosłem się z wygodnego skórzanego fotela.
Kobieta pewnym siebie krokiem zbliżała się w moją stronę.
-Rodrigo, jak miło znowu Cię widzieć
-Alice - złożyłem lekki pocałunek na jej drobnej dłoni. Nie czekając na pozwolenie rozsiadła się na jednym z krzeseł postawionych przed biurkiem, natomiast ja zająłem swoje miejsce. Wyjąłem z kieszeni marynarki swoje cygaro, włożyłem je do ust, zapalając przy tym.
-Mam do ciebie interes - powiedziałem, kiedy z moich ust wydostał się szary dym
-Tak? - zapytała zachęcająco kobieta, a na jej usta wkradł się przebiegły uśmieszek.
Była profesjonalistką w swoim zawodzie.
Pochyliłem się nad biurkiem, chcąc uniknąć tego że ktoś mógłby usłyszeć.Właściwie było to niemożliwe, żaden z moich pracowników nie odważyłby się tu wejść bez pukania, a co dopiero podsłuchiwać. Ale przezorny zawsze ubezpieczony.
-Prześpisz się z moim synem - powiedziałem po czym odsunąłem się po to aby ponownie wygodnie się rozsiąść.
-Kontynuuj - poleciła Alice ze złowieszczym uśmieszkiem na twarzy.
-Nic wielkiego. Podejrzewam że nadal jest prawiczkiem. - zmarszczyłem brwi -Zrobisz co masz zrobić, a potem znikniesz z jego życia - urwałem na chwilę -Oczywiście nic za darmo. - posłałem lekki uśmiech w stronę kobiety.
Alice miała dwadzieścia cztery lata. Była wysoką i szczupłą blondynką z turkusowymi oczami. Łatwo będzie jej się wtopić w tłum nastolatków.
-Ile? - postanowiła się nie cackać i to mi się w niej podobało. Była zdecydowaną i stanowczą kobietą. Takiej potrzebował Harry. Szczerze mówiąc chyba nigdy nie widziałem go z dziewczyną.
-Cztery
-Tysiące? - zachłysnęła się powietrzem
-Tak skarbie - powiedziałem obojętnie, zaciągając się cygarem.
-Zgadzam się - odparła pewnym siebie tonem
-Tak myślałam. O szczegółach niedługo się dowiesz.

(Louis)

Rozciągałem się właśnie z Liamem przed treningiem piłki nożnej, kiedy w naszą stronę zaczął zmierzać Niall, wyglądał na lekko zdenerwowanego. Wyprostowałem się kiedy blondyn stał dokładnie przed nami.
-Co jest Niall? - zapytał Liam, zatroskanym głosem
-Widziałem się z Harrym - zaczął blondyn a ja rozejrzałem się po boisku. Harry'ego tu nie było, myślałem że po prostu odpuścił sobie lekcję wychowania fizycznego. -Jest u Taylora, skłamał że musi do łazienki i..
-Co zrobił?! - przerwał mu Liam
-Nie mówił nic o szczegółach ale to coś poważnego chyba. Taylor powiedział że mogą go wyrzucić z Riverdale - powiedział na jednym wdechu Niall
Wyrzucić?!
Przypomniałem sobie kiedy zniknął Harry, widziałem go ostatnim razem w kafeterii, na następnej lekcji już się nie pojawił. To znaczyło chyba że siedzi tam przez to co powiedziałem Wiliamowi. Wątpię że Taylor chciałby go usunąć z takiego powodu. Pół szkoły musiałby wyrzucić.
Wtedy coś do mnie dotarło. Przecież jeśli jego ojciec się dowie że Harry'emu grozi wyrzucenie ze szkoły to wpadnie w szał i nie dość że wyrzucą Harry'ego to jeszcze nie wiadomo jaką karę poniesie. Już wiem że Rodrigo Styles jest zdolny do wielu rzeczy, a w tym utwierdziło mnie jedynie to jak zabrał Harry'ego na trzy tygodnie z Riverdale.
Wyminąłem chłopaków po czym pobiegłem w stronę wyjścia z boiska.
-Gdzie idziesz Lou? - krzyknął za mną Liam
-Muszę coś załatwić! - odwróciłem się na moment po czym kontynuowałem bieg
Wpadłem do szatni, szukając w spodniach telefonu. Kiedy wreszcie urządzenie znalazło się w moich dłoniach, szybko wybrałem potrzebny mi numer i przyłożyłem go do ucha
-Mamo? Potrzebuję twojej pomocy


Siedziałem na jasnej skórzanej kanapie niedaleko biurka Grace, której aktualnie przy nim nie było, chodziła po klasach i ogłaszała informację dotyczącą zawodów sportowych. Opierałam łokcie na kolanach a wzrok wlepiałem w białe trampki które miałem na nogach.
Drzwi od gabinetu Taylora otworzyły się a ja natychmiast podniosłem się z miejsca. Pierwszy wyszedł Harry a zaraz za nim moja uśmiechnięta mama. Stałem i przyglądałem im się uważnie.
-Tak bardzo Ci dziękuję Cordelio. Gdyby nie Ty to prawdopodobnie byłbym teraz martwy. - mama zaśmiała się cicho a ja wzdrygnąłem się na jego słowa.
-Nie ma problemu Harry, właściwie to dziękować powinieneś Louisowi - kiwnęła głową w moją stronę a ich oczy zatrzymały się na mnie. Znów wlepiłem wzrok w białe trampki. Mama podeszła do mnie i położyła dłoń na moim ramieniu.
-Zostawię was samych ale musimy porozmawiać Louis - podniosłem na nią wzrok i zauważyłam jej zmartwione oczy. Przytaknąłem słabo -Czekam w Twoim pokoju - powiedziała posyłając Harry'emu szybki uśmiech po czym ruszyła w wyznaczone miejsce. Stukot jej obcasów z każdym krokiem cichł.
Zerknąłem na Harry'ego, który przyglądał mi się z zamyśleniem wymalowanym na twarzy.
-Nie mogę Cię rozgryźć Tomlinson - stwierdził a jego kąciki ust lekko zadrżały ale szybko to ukrył.
-Co masz na myśli? - spytałem, przygryzając delikatnie dolną wargę
Chłopak wzruszył ramionami, podchodząc bliżej
-Najpierw po pijaku rzucasz się na mnie i całujesz - spuściłem głowę, czując jak się rumienię -potem nasyłasz na mnie tego dupka Wiliama, a następnie prosisz mamę żeby mi pomogła - podniosłem na niego wzrok, miał zaplecione ręce na klatce piersiowej i przyglądał mi się oczekując jakiejś reakcji.
-Przecież podobał Ci się pocałunek. Inaczej byś go nie odwzajemnił - tym razem to ja skrzyżowałem ręce na klatce piersiowej
-Och a więc pamiętasz? - bardziej stwierdził niż zapytał
-Pamiętam - odpowiedziałem pewnym siebie tonem
Tak naprawdę nie bardzo pamiętałem.
Chłopak podszedł bliżej, co obudziło stado motylków w moim brzuchu. Harry uśmiechnął się niewinnie, patrząc prosto w moje oczy, po czym złożył z początku lekki pocałunek na moich ustach, szybko zareagowałem odwzajemniając. Po chwili Harry oderwał się ode mnie a ja popatrzyłem na niego oszołomiony całą tą sytuacją. Czy Harry mnie właśnie pocałował?
-Co to miało być Styles? - zapytałem mrużąc oczy
-Chciałem sprawdzić czy na trzeźwo też jesteś taki chętny
Uderzyłem go w ramię co spotkało się ze stłumionym jękiem ze strony bruneta. Fuknąłem po czym odwróciłem się na pięcie, zrobiłem zaledwie krok i zostałem zatrzymany. Chłopak gwałtownie obrócił mnie w swoją stronę i mocno przytulił. Przez chwile nie wiedziałem jak powinienem zareagować ale w końcu objąłem go rękoma i przycisnąłem mocniej do siebie
-Dziękuję - brunet wyszeptał wprost do mojego ucha
-Za co? - odsunąłem się od niego na kilka centymetrów
-Za to że mi pomogłeś - uśmiechnął się łagodnie, a ja odwzajemniłem gest
-Organizuję w weekend małą imprezę, wpadniesz? - zapytał nagle, chowając dłonie do kieszeń spodni, tak że wystawały z nich same kciuki
-To ma być zaproszenie? - uniosłem lewą brew pytająco
-Tak
-Okej, przyjdę - odparłem po chwili, na twarzy chłopaka pojawił się ciepły uśmiech
-Idź już, bo mama na Ciebie czeka - polecił
No tak mama. Zapomniałem że chciała porozmawiać.
Zaśmiałem się cicho, odwracając na pięcie, tym razem nie zostałem zatrzymany, a szkoda.Fajnie by było być znowu w taki sposób zatrzymanym przez Harry'ego.
-I nadal jestem gejem! Żeby było jasne! - krzyknął za mną Harry a ja zaśmiałem się wywracając przy tym oczami.

Wszedłem do pokoju, zamykając za sobą drzwi. Mama siedziała na łóżku, kiedy mnie zobaczyła uśmiechnęła się ciepło i poklepała miejsce obok siebie. Ruszyłem w jej stronę i usiadłem obok.
-O czym chciałaś rozmawiać? - przeszedłem od razu do rzeczy, nie lubię czekać
Mama westchnęła cicho i odgarnęła swoje blond włosy na plecy.
-Rozmawiałam z twoim ojcem
Poczułem jak mój żołądek wywraca fikołki.
Rozmowa, do tego z ojcem? To nie wróży nic dobrego
-Czego chciał? - zapytałem niepewnie. Obawiałem się najgorszego.
-Jest w Nowym Jorku. Jutro zabiera Cię do Kanady

_____
Mocno rozczarowała mnie liczba komentarzy pod 15(nie dotyczy tych którzy regularnie komentują) i gdybym wcześniej nie miała napisanego tego rozdziału to pojawiłby się dopiero w przyszłym tygodniu (również z braku czasu)
Myślałam nad udostępnieniem opowiadania na wattpadzie, co o tym myślicie?